Od pośrednika do zwykłego znacznika.

Istnienie wirusów udowodniono już w 1892 roku kiedy to Dmitri Ivanovski użył filtra do zatrzymania bakterii z próbki zainfekowanych liści tytoniu i wykorzystał przesącz by udowodnić, iż to nie bakterie powodują objawy lecz coś mniejszego co Martinus Beijerinck nazwał wirusem (Contagium vivum fluidum). Jednak dopiero w 1940 roku po zaprezentowaniu pierwszej fotografii przedstawiającej bakteriofaga, widzianego w mikroskopie elektronowym ucichła dyskusja czy wirusy napewno są kompleksowymi strukturami czy jedynie złożonymi enzymami.

Z postępem badań nad biologią molekularną już w 1969 roku przyznana została nagroda nobla wspólnie dla Alfreda Hershey i Maxa Delbruck za prace nad strukturą genetyczną i procesami replikacji wirusów. Już wtedy znane były procesy tego co teraz naukowcy osiągneli i zastosowali na skalę światową. Jednak dlaczego od poznania procesu do wykorzystania jego podstaw upłynęło aż pół wieku ?

Oczywiście winą jest ułomność ludzka polegająca na nauce przez obserwację. Przy poznawaniu struktury wirusów i oznaczeniu kapsydu oraz osobno kwasu nukleinowego markerami w eksperymencie Hershey and Chase ówcześni naukowcy wiedzieli jedynie iż kapsyd bakteriofaga uwalnia do przestrzeni komórkowej swój materiał DNA lub RNA po czym sam odpada od bakterii pozbawiony już własnej informacji genetycznej.

W poźniejszym czasie wyizolowanie nieaktywnych kapsydów pozbawionych "zawartości" oraz uproszczenie procesów namnażania wirusów a w szczególności używanie tańszych i łatwiejszych w kontroli mediów jak kurze jaja pozwoliła stosować ukierunkowane szczepionki stosowane w całych populacjach a co za tym idzie działające skutecznie... Jeżeli zatem coś działa skutecznie i jest niedrogie, po co to zmieniać?

Jednak nie do końca jedynie wygoda metody wstrzymała jej ewolucję... Był to znany już w temacie rozwój poprzez obserwację. Dopiero w latach 70tych przyznana została nagroda nobla za odkrycie endocelulazy restrykcyjnej (4`->6). Pozwoliło to dokładnie zrozumieć procesy zachodzące podczas wewnątrzkomórkowych zmian materaiału genetycznego w tym wykorzystywanie przez wirusy swego mRNA do zmuszenia komórki gospodarza by wytwarzała białka niezbędne do replikacji tegoż wirusa.

Przez kolejne 40 lat przeszkodą do postępu metody szcepień była jeszcze nie zaobserwowana technologia starsza o kilka miliardów lat niż my sami. Zapewne z pierwszymi bakteriami już 4 miliardy lat temu w czasach młodziutkiej matki Ziemi z oderwanych fragmentów RNA wykształciły się pierwsze wirusy żerujące na swych gospodarzach bezpiecznie odgrodzone od surowych warunków panujących "na zewnątrz". Już te pierwsze wirusy stosowały metodę CRISPR do manipulowania procesami gospodarza by ten hodował dla nich małą trzódkę wirusowych klonów najczęściej przypłacając to własnym istnieniem. Poznanie tego pre-prehistorycznego procesu na poziomie molekularnym usunęło dla naukowców bariery związane z przymusem zaobserwowania tego co sami już sami byli w stanie zaprojektować.

Obiektywnie reasumując to gdzie się obecnie znależliśmy od 2013 roku było spowolnione światową etyką, ustanowieniami prawnymi czy zwykłym brakiem komunikacji pomiędzy światem nauki a szarym obywatelem. I tak pomimo zastosowania pierwszej szczepionki mRNA w 2009 roku i usunięciu wszelkich ograniczeń dla metody w roku 2013 to dopiero rok 2020 i światowa "pandemia" pozwoliła na wprowadzenie nowych, prostszych w produkcji, tańszych a przede wszystkim opierających się na podstawach w pełni kontrolowanych przez człowieka metod manipulacji funkcjonowania naszego organizmu.

Czy będzie to nam służyło czy jednak okaże się kolejnym narzędziem kontroli i wyzysku... Czas jedynie pokaże.